Een Nederlandstalige boekenblog door Sjoukje Croux

Mogelijk gemaakt door Blogger.

Recensie: Twee vrouwen - Harry Mulisch

'Als je je altijd een dochter voelt, is er maar één manier om van je moeder af te komen, en dat is door zelf moeder te worden.'

In 1975 verraste Harry Mulisch zijn publiek met een ogenschijnlijk traditioneel vertelde roman over de liefde tussen een gescheiden kunsthistorica en een jong meisje. Maar Twee vrouwen vertoont ook parallellen met de Oedipus- en Orpheus-mythen en loopt af als een klassiek noodlotsdrama.



Uitgever
De Bezige Bij

Hoe ik het boek vond
Ik was voor laatst snel een pakketje ophalen toen ik langs de openbare boekenwisselkast aan de Weesperzijde reed. Ondanks dat ik geen teruggeefboek bij me had nam ik een snel kijkje. Meestal staat er niets spannends tussen, maar ik las nog nooit eerder iets van Mulisch dus ik wilde het graag proberen.

Wat ik ervan vond
Hmmmmmm.


Op de kaft van dit boek staat dat dit het boek is dat je niet slechts leest, maar dat je er ook 'met anderen over praat'. Het biedt volop 'stof tot discussie over liefde, homoseksualiteit, man-vrouwverhoudingen'... et cetera. Niet per se, voor mij. Het kan er mee te maken hebben dat het werd geschreven in 1975 en er in 45 (!) jaar andere discussieonderwerpen zijn opgekomen dan homoseksualiteit; maar zelfs als ik dit niet meetel vond ik het geen bijzonder spraakmakend boek.
Het boek gaat over een vrouw die een meisje tegenkomt op straat, mee naar huis neemt, en direct uitnodigt om bij haar te komen wonen. Ze raken verwikkeld in een liefdesrelatie. Het wordt niet tegen de ouders van Sylvia, het jonge vriendinnetje van de hoofdpersoon Laura, verteld. In plaats hiervan pretendeert Laura een zoon te hebben - Thomas - bij wie Sylvia intrekt. De setting waarin het verhaal verteld wordt is de verleden tijd in een terugblikvorm: Laura’s moeder is overleden en ze racet op het moment van schrijven naar het zuiden, waar haar moeder de laatste jaren van haar leven doorbracht. Gedurende deze reis herinnert ze zich de voorgaande gebeurtenissen. Ook de ex-man van Laura komt aan bod, en op de laatste paar pagina’s gebeuren er nog allemaal spannende dingen.

Het is een ingewikkeld uitgelegd doch simpel verhaal. Het was een prima boekje, maar ik heb er niet echt van genoten. Misschien is het omdat ik het snel heb gelezen, onder mijn bureautje, op stage; misschien omdat ik niet zo graag naar achterliggende mythes en verhalen op zoek ga als het me niet helemaal duidelijk is hoe. Ook was het me af en toe te overdreven: ik geloofde niet echt in de liefde tussen Laura en Sylvia, wat in een sterk thematisch boekje als dit wel behoorlijk belangrijk is. Het einde was bijzonder dramatisch maar ook dit 'voelde' ik niet helemaal - al met al een boekje dat emotioneel poogt te zijn maar me niet raakte. 

Mocht je het ooit tegenkomen in een kast waar je het gratis kunt pakken neem het vooral - het is een prima 'overgangsboekje', tussen het ene fantastische werk en het andere in - meer dan dat is het echter niet.

(Ik heb verder nog nooit iets van Mulisch gelezen. Nee, ook niet De ontdekking van de hemel of andere vergelijkbare werken. Ik ben erg benieuwd naar Het stenen bruidsbed omdat dit een aanrader was van een mede-boekenclubbijwoner, dit hoop ik te vinden op een boekenmarktje.)

Mooie quotes
P.62: '[...] Daarbij voelde hij zich gesteund door het oudste verhaal van de mensheid, het Gilgamesh Epos, waarin ook een man zijn vriend gaat zoeken in de onderwereld. 'Zullen we daar heengaan?', vroeg ik aan Sylvia. Misschien, dacht ik, leverde het stuk iets op dat vorm kon geven aan de toestand, waarin wij zelf verzeild waren geraakt; misschien konden wij achteraf over dat stuk spreken, terwijl wij het in werkelijkheid over onszelf hadden. Op die manier kon het dan in bedwang worden gehouden.' 

Eindoordeel **

Geen opmerkingen

zoek!