Een Nederlandstalige boekenblog door Sjoukje Croux

Mogelijk gemaakt door Blogger.

Recensie: Het complot tegen Amerika van Philip Roth

Toen luchtvaartheld Charles A. Lindbergh bij de verkiezingen van 1940 Franklin Roosevelt verpletterde, sloeg in elke joods familie in Amerika de angst toe. Lindbergh verweet de joden publiekelijk dat ze uit eigenbelang aanstuurden op een zinloze oorlog met nazi-Duitsland. Wat daarna gebeurde in Amerika vormt de historische achtergrond voor Het complot tegen Amerika, de confronterende roman waarin Philip Roth vertelt hoe zijn eigen familie overleefde tijdens de periode-Lindbergh.




Een tijd terug, toen de zon ons verwende en mijn dagen lekker leeg waren, liep ik door de stad en kwam ik toevallig langs mijn favoriete boekenmarkt bij Oudemanhuispoort. Ik neusde wat door de kraampjes en kwam een titel tegen die al langer op mijn leeslijst stond: Het complot tegen Amerika.   Laatst las ik Asymmetry van Lisa Halliday (link naar recensie) en een personage in dat boek is (deels) gebaseerd op Roth, maar ik was totaal geen fan van Asymmetry - het wekte echter wel mijn interesse in de persoon Roth. Vier euro en een gezellig gesprekje verder zat het in mijn tas.

Het complot tegen Amerika is een redelijk dik boek dat geschreven werd vanuit het perspectief van een kleine Philip Roth, een joods jongetje dat opgroeit in Newark. De Tweede Wereldoorlog staat op het punt van uitbreken maar in dit boek wordt niet de versie beschreven waarin Roosevelt president is: in deze alternatieve versie wordt Charles Lindbergh, een bekende vliegenier en Republikein de openlijk anti-semitische leider van de Verenigde Staten. De geschiedenis verloopt op een andere manier dan hoe wij hem kennen en ook Amerika krijgt te maken met hevig anti-semitisme.

Ik denk dat ik over dit boek vrij kort kan zijn: de eerste zeg, 75% van het boek was fantastisch. Roth wisselt het hele boek af tussen het perspectief van de kleine Philip en dat van een buitenstaander die vertelt over wat er gebeurt in de oorlog. Dit is mooi en knap gedaan: de geschiedenisstukken gaan niet vervelen omdat ze zo afgewisseld zijn met de persoonlijkere stukken, en deze persoonlijkere stukken zijn prachtig en vooral heel gevoelig geschreven. Je leert Philip's broers kennen, de oudere aangenomen zoon Alwin die in Canada gaat vechten tegen de nazi's en daar zijn been verliest, en de kleine Sandy die fantastisch kan tekenen maar opgeslokt raakt door de tante die maar al te graag bij Lindbergh op de koffie gaat. Ik genoot ervan. Tot, op een gegeven moment, Roth er op de een of andere manier minder zin in leek te hebben. Het plot wordt afgeraffeld (een enigszins onwaarschijnlijke twist eindigt het verhaal) en ook lezen we weinig over Alwin en Sandy. Ik vond het boek prachtig tot op een gegeven moment, toen heb ik het snel uitgelezen om het maar af te maken.

Dat brengt me op een lastig punt: zou ik het boek aanraden? Als je het aankunt een paar uur een fantastische leeservaring te hebben om daarna ietwat teleurgesteld te worden, zeker. Als je houdt van gekke twists die vreemd aanvoelen, ook wel. Voor mij is een mooi rond boek echter heel veel méér waard - dit was een beetje een lang uitgerekte anti-climax. Ik ben echter heel benieuwd of anderen het ook zo ervaren hebben - mocht je dit boek kennen, deel het vooral.

PS omdat er op de voorkant van het boek zo'n enorm hakenkruis staat, vond ik het wat vervelender het boek in het openbaar te lezen, dat had ik nog nooit eerder met een boek en het was zo'n vreemde gewaarwording! 

Geen opmerkingen

zoek!