Bonjour, bonjour! Hoewel het niet zo lÃjkt, lees ik de laatste tijd als een tierelier. Dan is het weer een boek dat ik moet lezen voor mijn studie (Bericht aan de rattenkoning) - dan is het weer een boek dat al honderd jaar op de leesplank ligt en nu perfect past (De consequenties) - dan is het weer een boek dat ik van iemand leen, en snel weer terug wil geven (Selma). Ik denk dat ik mijn leesdoel van 52 boeken wel ga halen dit jaar - één boek per week - en zoveel las ik nog nooit eerder. Voelt fijn. Maar goed, de woorden gaan mijn hoofd wel Ãn, maar er komt vrij weinig zinnigs over deze boeken úÃt. Daarom wilde ik een minibundelrecensie schrijven, aan het eind van deze snelle post geef ik een update.
1. De consequenties - Niña Weijers
'De consequenties' van Niña Weijers gaat over Minnie Panis, ooit een piepkleine couveusebaby en ternauwernood levensvatbaar verklaard, en nu een gevierde jonge kunstenares. Met haar eigen leven als basismateriaal maakt ze van de werkelijkheid een laboratorium. Ze staat aan de vooravond van een experiment dat wel eens het hoogtepunt van haar oeuvre kan worden, wanneer het verleden zich aandient in de vorm van een brief en een serie eigenaardige déjà vu's. Hoe ver kan ze de realiteit manipuleren zonder zichzelf te verliezen?
Eerder dit jaar las ik Kamers anti-kamers (klik voor recensie), en daar genoot ik ontzettend van. Ik was ietwat huiverig om ook dit boek te gaan lezen, maar stiekem vond ik het uiteindelijk nog béter dan Weijers' meest recente boek. De consequenties gaat over Minnie Panis, een kunstenaar die er achter komt dat ze als baby en kind een heel ander leven had dan ze zich kan herinneren. Het boek was verrassend en het ging een andere kant uit dan ik in eerste instantie verwachtte - ik wil niet te veel verklappen, want dat is het leukste aan het boek. Verder vind ik het allerállerfijnste aan de schrijfstijl van Niña Weijers de knappe manier waarop ze zinnen schrijft die al in mijn hoofd lijken te zitten. Het is moeilijk te verwoorden, maar sommige auteurs wekken het gevoel op dat wat je leest net zo veel het jouwe is, als dat het van de auteur is. Op de één of andere manier doen Niña Weijers boeken dat al twee keer met me, ik kan niet wachten tot er over een paar jaar weer wat nieuws te lezen valt.
2. Selma - Carolijn Visser
De joodse Selma Vos groeide op in IJmuiden en wist tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de nazi's te ontkomen. Tijdens haar studie in Cambridge ontmoette ze Chang Tsao, de man van haar leven. Na de geboorte van hun kinderen Greta en Dop bouwden ze een bestaan op in het China van Mao.
Chang was vooraanstaand lid van de Partij en leidde het Psychologisch Instituut, toch bleven Selma en haar kinderen buitenstaanders. Tijdens de Culturele Revolutie werd Chang uit zijn functie gezet en door zijn collega's aangevallen. Selma, lerares aan de Tweede-talenschool, werd uiteindelijk samen met hem gearresteerd. De Culturele Revolutie betekende de ondergang van het hele gezin.
Dit boek kreeg ik te leen - ik werk in een bioscoop waar de film So Long, My Son een tijdlang draaide. Ik weet zelf vrij weinig over China en het regime van Mao Zeodong, dit leek een toegankelijke en vermakelijke manier toch iets te leren. Het verhaal is interessant, bizar, het wekte mijn interesse voor China, maar - en dit kan aan mij liggen, omdat ik er veel op let - de schrijfstijl was haast onleesbaar. De zinnen waren zo kort, met zo weinig emotie, met zo weinig consistentie door de tekst heen - ik voelde me haast een vierjarige tijdens het lezen. Ondanks dat het een mooi verhaal is, kan ik het boek niet aanraden als je enigszins let op hoe een boek geschreven is. Wel is het een Googlestimulatorboek (ik moet er nog een mooi woord voor vinden) - soms lees ik (literaire) non-fictie die me zo veel nieuwe termen, tijdsperken, en andere onbekende dingen leert dat ik continu aan het Googlen ben. Dat dan weer wel.
3. Bericht aan de rattenkoning - Harry Mulisch
'Bericht aan de rattenkoning' behandelt de geschiedenis van Amsterdam in de periode 1965-1966. Het is geschreven in augustus 1966, in een drie weken durende woede- en lachaanval. Dat het daarvan de sporen draagt, is volkomen in orde. Het handelt niet alleen over de gebeurtenissen, maar is ook een deel van de gebeurtenissen.
Voor mijn opleiding ga ik een onderzoek doen naar het redactieproces van dit boek. Het boek werd geschreven door Harry Mulisch ten tijde van de provo's. Hoewel de tijd 1965-1967 een interessante periode is, zeker als je in Amsterdam woont en dat enigszins interessant vindt, is het een vrij slecht leesbaar boek voor iemand die niet in die tijd leeft. Het gaat over de tijd alsof het nog bezig is, wat zorgt voor referenties die nu niet meer te begrijpen zijn. Ook zijn er hele pagina's waar ik het nut niet van in zie (kapitalisme, communisme, horizontale- en verticale klassenstrijden, kom op, niet nodig) - en hoewel dat voor mij op dit moment zeer interessant is, is het geen Mulischboek dat ik zou aanraden aan een persoon die willekeurig zijn oeuvre binnenvalt.
---
Goed, snelle bliksemrecensies waren dat, he? Nu nog een mededeling: ik ben onderdeel van de jury voor de Bookspot Lezersprijs. Deze bestaat uit 50 lezers uit Nederland en Vlaanderen, en al deze 50 mensen gaan tussen 5 oktober en 6 november drie boeken lezen. Tot 1 oktober kun je stemmen op je favoriete boeken via deze link. Ik deel op 6 november een post over welke boeken ik ga lezen en wat mijn eerste indruk was. Ook zal ik recensies schrijven over de boeken, en deel ik andere Lezersprijs-gerelateerde dingen.
Leuk, leuk, zo veel boeken, zo weinig tijd, ik spreek jullie snel - ajuu!
Geen opmerkingen