Recensie: Laura H. van Thomas Rueb

Ongelofelijk maar waar: in de zomer van 2016 wordt even buiten het kalifaat van Islamitische Staat een jonge vrouw aangetroffen, rennend door de woestijn, met twee kleine kinderen aan haar arm. Ze heet Laura, is 20 jaar oud en komt uit ‘Sweet Lake City’. Ze is ontsnapt. Ze huilt. Ze wil naar huis, terug naar Zoetermeer. Haar vader zet een reddingsactie op touw, met hulp van schimmige privémilitairen. Op Schiphol wordt Laura echter direct gearresteerd. Ze zou gestuurd zijn met een opdracht om een aanslag te plegen namens IS, zo vermoedt het Openbaar Ministerie. En waar is Ibrahim, de knappe jihadist uit Alkmaar voor wie ze alles opgaf? Laura uit Zoetermeer wordt Laura H. op de terroristenafdeling in Vught: de eerste vrouw die vanuit het kalifaat terugkeerde naar Nederland — récht in het oog van een mediastorm.

Zo. De laatste keer dat ik een boek las dat me zo meesleurde kan ik me nog goed herinneren: het was De Nix van Nathan Hill. Dat boek van ongeveer zeshonderd pagina's had ik in vier dagen uit. Voor Laura H. geldt exact hetzelfde, en als mijn leven het had toegestaan had ik alle pagina's in één keer verslonden. 

Het boek vertelt het waargebeurde verhaal van Laura H. die ontsnapte uit het kalifaat van IS. Het perspectief wisselt: soms is auteur Rueb aan het woord en staan de interviews centraal, maar de auteur focust zich het grootste gedeelte van het boek op Laura's persoonlijke verhaal. 

Het verhaal van Laura is haast ongelooflijk wanneer je het in een paar zinnen samenvat, maar dit boek is tot in de meest minuscule details uitgewerkt waardoor het vooral een verhaal wordt dat je continu in zijn greep houdt. Laura groeit op in Zoetermeer, waar ze 'foute vrienden' krijgt en seksueel misbruikt wordt. Ze komt bekend te staan als een meisje waarmee het 'gemakkelijk' is om seks te hebben, en om dit imago te lozen bekeert ze zich tot de Islam - zonder in eerste instantie te weten wat het precies inhoudt. Ze wordt meegesleept door de religie en alles dat daar bij komt kijken, en een vriendin schenkt haar een hoofddoek, welke ze gaat dragen. Al snel gaat ze ook op zoek naar een jongen met wie ze kan trouwen. Ze krijgt een kind met een man die na korte tijd uit het verhaal verdwijnt, en na een tijd leert ze Ibrahim kennen. Ze krijgen een tweede kind en vertrekken naar Syrië. Ibrahim blijkt agressief, IS is niet wat ze hadden gehoopt, en ze ontsnappen. 

Voor je aan dit boek begint weet je dat Laura terug zal keren naar Nederland. Ondanks dat is het een boek dat zich lastig weg laat leggen. Je krijgt een kijkje in het hoofd van Laura en het kalifaat met alles dat daarbij hoort, in het gekke doolhof van opgroeien, in het hoofd van een hopeloze vader - en dit zijn allemaal dingen waar je je continu over blijft verwonderen. Daarnaast is het een journalistiek meesterwerk: gesprekken met Laura en heel veel betrokkenen, zelfs een reis naar het voormalig kalifaat, vormen de basis van dit boek. Ik kan me niet voorstellen hoeveel werk er in moet hebben gezeten, en dat maakt het voor mij als journalistiek geïnteresseerde lezer extra interessant, het is een hapklaar stukje informatie dat me maar niet losliet en bijzonder goed in elkaar zit.

Ik kan iedereen aanraden dit boek te lezen, zelfs als je denkt niet geïnteresseerd te zijn in IS en alles dat daarmee te maken heeft - misschien zelfs vooral als je denkt het niets te gaan vinden. Ik had ook zo'n idee en sta nu, een paar dagen later, nog steeds versteld van de bijzondere ervaring die het boek geeft.