Een Nederlandstalige boekenblog door Sjoukje Croux

Mogelijk gemaakt door Blogger.

Wat ik las in november: iniminirecensies

Weten jullie nog dat ik vertelde dat ik in de jury van de Bookspot Lezersprijs 2019 zat? We ontvingen de boeken Terug naar Neerpelt van Lieve Joris, Otmars zonen van Peter Buwalda, en De BourgondiĆ«rs. Ik ging lekker aan de slag, las direct Otmars zonen (recensie), daarna Terug naar Neerpelt (recensie) en toen stagneerde ik. Toen het moment van het verkondigen van mijn mening over de drie boeken tijdens de Bookspotdag daar was, moest ik dan ook zeggen dat ik De BourgondiĆ«rs Ć¼berhaupt niet gelezen had. Oeps. Ik vond het niet helemƔƔl netjes, maar dit boek bleef mij maar niet overtuigen. Als ik non-fictie lees, lees ik bij voorkeur geen geschiedenisboeken, en de baksteen bleef maar op mijn nachtkastje liggen. Normaal gesproken zou ik me hier wel overheen zetten, maar het lukte maar niet, waardoor het boek nu in de boekenkast van mijn ouders ligt. Ik heb, sinds ik voor het laatst een update plaatste, inmiddels weer veel gelezen - dus voor ik verder ga met het plaatsen van volledige recensies deel ik hierbij een overzicht van wat ik las in de maand november.


Recensie: Terug naar Neerpelt van Lieve Joris

Na haar reizen door het Midden-Oosten, Afrika, Oost-Europa en AziĆ« keert Lieve Joris in ‘Terug naar Neerpelt’ terug naar het Vlaanderen van haar jeugd, naar het huis aan het kanaal in Neerpelt, waar zij opgroeide als middelste van een woelig gezin van negen. Als kind trekt zij naar haar grootmoeder, als puber raakt zij in de ban van haar artistiek begaafde oudste broer. Hij doet de wind van vrijheid over het gazon waaien en wijst haar de weg het dorp uit, al zal hij daar zelf achterblijven en gaandeweg ontsporen. Met vallen en opstaan zoekt Lieve Joris haar weg in de wereld. Aan de personen in het huis aan het kanaal kan zij niet ontsnappen. Haar geboortedorp was een plek om vandaan te gaan, maar haar terugkeer was even onvermijdelijk. Uit deze familiegeschiedenis stijgt behalve een tijdsbeeld ook het verhaal op van een dorpsmeisje dat, dwars tegen haar lotsbestemming in, haar weg vindt naar het schrijverschap.


Recensie: Otmars zonen van Peter Buwalda

Otmars zonen vertelt het verhaal van de jonge Shell-employĆ© Ludwig Smit, die steeds dichter op de huid kruipt van zijn vader, Johan Tromp. Deze man is tweeĆ«ndertig jaar lang de grote onbekende in Ludwigs leven geweest – tot ze tot elkaar veroordeeld raken op Sakhalin. Op dit Siberische eiland begint Johan Tromps daverende carriĆØre in de oliebusiness te wankelen wanneer onderzoeksjournaliste Isabelle Orthel hem het deksel komt overhandigen van een beerput. Tromp – hedonist, alfaman, kroonprins van Shell, en in alles het tegenbeeld van zijn verloren zoon – schat zijn twee bezoekers totaal verkeerd in.


Recensie: Visser van Rob van Essen

Geschiedenisleraar Jacob Visser heeft een huis op een woonerf, een dochter die gaat trouwen en een vrouw die na de dood van hun eerste dochtertje van hem is vervreemd. Wanneer hij tijdens een van zijn lessen iets ondoordachts zegt, komt zijn leven in een maalstroom terecht. Een groepje neonazi's vat zijn uitspraken op als een oproep om tot actie over te gaan en benoemt hem tot hun leider; in een gekraakte concertzaal wordt hij als held ingehaald, en een oude boer durft hem eindelijk te laten zien welk vreemd schilderij hij al jaren op zolder verborgen houdt.


3x minirecensies + een update

Bonjour, bonjour! Hoewel het niet zo lĆ­jkt, lees ik de laatste tijd als een tierelier. Dan is het weer een boek dat ik moet lezen voor mijn studie (Bericht aan de rattenkoning) - dan is het weer een boek dat al honderd jaar op de leesplank ligt en nu perfect past (De consequenties) - dan is het weer een boek dat ik van iemand leen, en snel weer terug wil geven (Selma). Ik denk dat ik mijn leesdoel van 52 boeken wel ga halen dit jaar - Ć©Ć©n boek per week - en zoveel las ik nog nooit eerder. Voelt fijn. Maar goed, de woorden gaan mijn hoofd wel Ć­n, maar er komt vrij weinig zinnigs over deze boeken ĆŗĆ­t. Daarom wilde ik een minibundelrecensie schrijven, aan het eind van deze snelle post geef ik een update. 

Recensie: Kleinzeer van Nadia de Vries

Toen Nadia de Vries nog een meisje was kreeg ze te horen dat ze misschien nooit volwassen zou worden. Na eindeloze ziekenhuisonderzoeken en een even lang verblijf bleek dat ze systemische mastocytose had, een zeldzame ziekte die soms ontaardt in een agressieve vorm van leukemie, zo goed als dodelijk. Ze deed een stapje terug van de wereld. ‘Normale’ mensen moesten nadenken over wat ze gingen studeren, waar ze gingen wonen en wat voor baan ze zouden krijgen, maar niet zij. Haar leven speelde zich af voor de tv met doosjes kipnuggets en haar favoriete kattenboek. Tot ze als puber hoorde dat ze genezen was verklaard. Ze zou dus toch leven. Maar hoe dat precies moest, had ze nooit geleerd. Hoe vind je een plek in een wereld waaraan je nooit hebt deelgenomen, en hoe pik je de draad weer op na een traumatische gebeurtenis?

Fast forward. Jaren later krijgt De Vries een andere diagnose: zware depressies en zelfmoordneigingen blijken het gevolg te zijn van een persoonlijkheidsstoornis. Dat is ook een ziekte, maar waarom worden ziektes van het lichaam serieuzer genomen en anders behandeld dan ziektes van het hoofd? Vanuit persoonlijke interesse en ervaring als ernstig zieke aspirant-zelfmoordenaar, wetenschapper, schrijver en dichter onderzoekt Nadia de Vries wat ziekte betekent voor iemands identiteit en hoe de wereld op haar beurt kijkt naar mensen die afwijken: te dik, te dun, ongezond, instabiel, of lichamen die op een andere manier ‘anders’ zijn. En wat zegt die blik over medeleven, menselijkheid en ieders recht op een eigen plek hebben in de wereld? Dit boek is veel meer dan een persoonlijk verhaal, maar ook een verkenning van hoe de samenleving omgaat met haar zwakkeren.

Recensie: On Earth We're Briefly Gorgeous van Ocean Vuong

Op aarde schitteren we even is een brief van een zoon aan zijn moeder die niet kan lezen. De schrijver van de brief, de achtentwintigjarige Hondje, legt een familiegeschiedenis bloot die voor zijn geboorte begon - een geschiedenis waarvan het brandpunt in Vietnam ligt. Daarnaast verschaft hij toegang tot delen van zijn leven waar zijn moeder nooit van heeft geweten, en doet hij een onvergetelijke onthulling. De roman is behalve een getuigenis van de problematische maar onmiskenbare liefde tussen een alleenstaande moeder en haar zoon, ook een genadeloos eerlijk onderzoek naar ras, klasse en mannelijkheid. Op aarde schitteren we even stelt vragen die centraal staan in het Amerika van nu, dat ondergedompeld is in verslaving, geweld en trauma. Het is een roman vol mededogen en tederheid over de kracht van je eigen verhaal vertellen en over de vernietigende stilte van niet gehoord worden.

Recensie: Drie vrouwen door Lisa Taddeo

Lina, een huisvrouw in een buitenwijk van Indiana, zit al een jaar of tien in een doodgebloed huwelijk. Ze hunkert naar seks, maar haar man raakt haar nauwelijks aan.  Ze begint een affaire die haar volledig verzwelgt. Sloane, een glamoureuze ondernemer, laat haar echtgenoot toekijken terwijl ze seks heeft met anderen. Voor wie doet ze dat? Maggie, een middelbare scholier in een klein gehucht in North Dakota, wordt verleid door haar leraar Engels. De gevolgen zijn enorm wanneer een rechtszaak volgt en niemand in het kleine stadje haar verhaal gelooft. Drie vrouwen is een baanbrekend boek waarin de vrouwelijke begeerte in al haar heftigheid en schoonheid wordt neergezet.

Recensie: Winter in Amerika van Rob van Essen

In ‘Winter in Amerika’ van Rob van Essen heeft de hoogbejaarde schrijver Winter, de laatst overgeblevene van de Grote Vier, zich teruggetrokken in het oosten van het land, waar hij in een tijdelijk onderkomen aan zijn memoires werkt. Als redacteur van uitgeverij Vreugdenhil moet Katja Ouwehand ervoor zorgen dat Winter zijn memoires voltooit voordat hij zijn geestelijke vermogens kwijtraakt. Tijdens haar bezoeken aan hem realiseert ze zich dat ze niet alleen de greep op zijn boek aan het verliezen is, maar ook op haar eigen leven.

Recensies van de boeken die ik deze vakantie las

O o o, het is weer klaar. Na een jaar van scriptieschrijven, werken, en eigenlijk ook heel veel leuke dingen was het op 15 juli dan eindelijk tijd voor mijn grote vakantie. Samen met vriendinnetje Ishara vertrok ik naar Hannover, Berlijn, Praag, een heel klein dorpje in de buurt van Pilsen, en Soumagne - op deze plekken te vertoefden we in Airbnb's, hostels, en een onwijs mooi chateau. We struinden door de pittoreske en minder pittoreske straten van de steden die we bezochten, dronken wijn (heel veel), soms zelfs een Aperol Spritz, ik ben er niet trots op - en verder lazen we lekker regelmatig. Ik las niet zo veel als tijdens mijn vĆ³rige vakantie, maar toen was ik ook alleen in Frankrijk - deze vakantie las ik drie boeken uit, en eentje half.

Recensie: Kamers antikamers van NiƱa Weijers

Een vrouw woont op de bovenste verdieping van een rijzig, laat negentiende-eeuws pand aan een stadspark. Ooit woonde er een kunstschilder die melancholische stadsgezichten maakte en artistieke vrienden ontving in zijn atelier. Nu is het de bedoeling dat de vrouw er een paar jaar in vrijheid kan schrijven. De vijf ramen van haar woonkamer op het noorden laten een diffuus licht binnen dat zorgt voor een melkachtige gloed op de twee aangrenzende muren. Wat wil het licht haar zeggen? Waarom drukt de geschiedenis van het huis zo zwaar op haar, en waarom lijkt haar eigen verleden haar steeds te ontglippen? De geesten van oud-bewoners beginnen tegen haar te spreken en ze wordt een personage in de roman van haar goede vriendin M.

Kamers, antikamers is een roman over de poreuze grenzen tussen het herinnerde, het verzonnen en het mogelijke. Over de manieren waarop heden en verleden steeds de chronologie verstoren, en de weigering van het leven zich te laten omvormen tot een verhaal.


Recensie: Mijn jaar van rust en kalmte van Otessa Moshfegh

Eigenlijk zou onze hoofdpersoon gelukkig moeten zijn: ze is jong, slank, mooi, net afgestudeerd aan Columbia, heeft een eenvoudige baan bij een trendy kunstgalerij en woont in een appartement aan de Upper East Side van Manhattan dat ze - net als alles in haar leven - betaalt van een erfenis. 

Desondanks is er een donker, luchtledig gat in haar hart dat niet enkel te verklaren is door het verlies van haar ouders, de manier waarop haar geliefde haar behandelt of haar sadomasochistische relatie met haar beste vriendin Reva. Het is het jaar 2000 in een stad die glinstert van rijkdom en onuitputtelijke mogelijkheden. Wat zou er dan toch zo vreselijk verkeerd kunnen voelen?

Recensie: De pruimenpluk van Dimitri Verhulst

Moe van de mens, kampioen van de solitude, woont Mattis afgelegen aan een meer, waar hij zijn potentie naar beneden drinkt. Een donker denker met een tanend geloof in zowat alles, dus zeker ook in de liefde. Soms, echter, twijfelt hij aan zijn kwaliteiten als eenzaat en misantroop, en overweegt hij een leven in een stad vol heerlijke drukte om niets. Maar wanneer een weduwe opeens vergeten gevoelens weer in hem aanwakkert, verlegt hij zijn ambities.



Recensie: La Superba van Ilja Leonard Pfeijffer

Deze roman is een monument voor een stad zoals er maar ƩƩn is: Genua, La Superba (de hoogmoedige). Maar behalve een roman over een labyrintische stad, is het ook een liefdesverhaal dat tragisch eindigt. ''La Superba'' onderzoekt, vertelt en ontrafelt de illusie van een beter leven elders en laat zien hoe mensen op verschillende manier verdwalen in die fantasie. ''La Superba'' zet de luxe-immigratie van de noorderling, dromend van la dolce vita Italiana, af tegen zowel het lot van de Afrikaanse immigranten, dromend van gegarandeerde rijkdom, als van de miljoenen Italianen die in de negentiende en twintigste eeuw vanuit Genua zijn geƫmigreerd naar de Nieuwe Wereld: La Merica, waar de straten met goud geplaveid zouden zijn. De zoektocht naar een beter leven elders gaat bij de hoofdpersoon gepaard met een innerlijke verkenningstocht naar een andere en beter persoonlijkheid; naar empathie, elegantie en vrouwelijkheid.



Recensie: Kleine brandjes overal van Celeste Ng

In Shaker Heights, een rustige, progressieve plaats in Cleveland, is alles minutieus gepland. Van de lay-out van de straten tot de kleur van de huizen en de succesvolle levens van de bewoners Niemand belichaamt deze principes beter dan Elena Richardson. Totdat Mia Warren, kunstenaar en alleenstaande moeder, en haar puberdochter Pearl niet alleen een huis van de Richardsons huren, maar ook een belangrijk onderdeel van de familie worden. 

Wanneer vrienden van de Richardsons in een lastige voogdijzaak belanden, komen Mia en Elena lijnrecht tegenover elkaar te staan. Elena vertrouwt Mia en haar motieven niet en is vastberaden om de geheimen uit Mia's verleden op te rakelen. Maar haar obsessie komt haar duur te staan. 

Recensie: Welkom in het rijk der zieken van Hanna Bervoets

Na een bezoek aan een boerderij wordt Clay ziek. Hij ontwikkelt koorts en vecht voor zijn leven. Wanneer de koorts daalt is hij opgelucht, even. Want de vermoeidheid blijft en Clay krijgt last van chronische pijnen. Q-koortsvermoeidheidssyndroom, luidt de diagnose uiteindelijk. In zijn vergeefse zoektocht naar genezing moet Clay zich opnieuw leren verhouden tot zijn omgeving, zijn vriendin Nora en zijn eigen lichaam. Dan belandt hij in het Rijk der zieken, een vreemde, parallelle wereld waar andere, ondoorzichtige regels gelden en de eindbestemming van zijn tocht onduidelijk is.



Recensie: Het complot tegen Amerika van Philip Roth

Toen luchtvaartheld Charles A. Lindbergh bij de verkiezingen van 1940 Franklin Roosevelt verpletterde, sloeg in elke joods familie in Amerika de angst toe. Lindbergh verweet de joden publiekelijk dat ze uit eigenbelang aanstuurden op een zinloze oorlog met nazi-Duitsland. Wat daarna gebeurde in Amerika vormt de historische achtergrond voor Het complot tegen Amerika, de confronterende roman waarin Philip Roth vertelt hoe zijn eigen familie overleefde tijdens de periode-Lindbergh.



Mijn leeslijst voor de komende drie maanden

Okay. Een paar dagen geleden leverde ik mijn scriptie in. Het leek het hele jaar lang een moment dat maar niet zou komen, 3 juni leek een dag waarvoor de tijd zich maar bleef uitrekken - maar het moment is hier, ik ben vrij, ik heb zomervakantie, (bijna helemaal), en dat voor maar liefst 3 maanden lang.

Ik heb wel plannen - ik ga een paar tripjes maken, wat werken, et cetera - maar verder heb ik totaal geen verplichtingen. 0. Voor me liggen honderdduizenden uren waarin ik op de bank, in het park, of op het strand kan lezen - of in bed, zoals ik meestal doe. Ik heb nog heel veel boeken die ik wil lezen, het liefst voor het eind van de zomer. Ik zit momenteel op een boek per week (met wat dunne boekjes voor de drukke weken en dikkerds voor de weken waarin ik minder doe) - en volgens mijn supersonische calculaties kan ik binnenkort zeker twee boeken per week lezen, als ik maar niet weer begin aan het opnieuw kijken van een serie. In ieder geval, ik zou in de komende 3 maanden heel heel heel optimistisch zo'n 24 boeken moeten kunnen lezen - haal er wat uren in de auto van af, doe er wat stranddagen bij, en dan hebben we hier de lijst met 20 boeken die ik wil lezen deze zomer.

(bij Oudemanhuispoort, mijn favoriete boekenmarkt) 

We beginnen met wat op mijn boekenplank staat:

De buitenjongen - Paolo Cognetti
Deze kocht ik op de VU voor 6,95e (met harde kaft - zo mooi!). Ik vond De acht bergen heel fijn, en dit is een boek dat hieraan vooraf ging.

Little Fires Everywhere - Celeste Ng
Dit is een boek dat ik overal bleef tegenkomen deze winter. Ik wilde het aanschaffen voor de mooie kaft maar uiteindelijk kocht ik de lelijke versie (jep) en nu ligt het al een lange tijd onaangeraakt in de kast.

Good Omens - Terry Pratchett & Neil Gaiman
Dit boek kreeg ik cadeau van een lief collegaatje en ik heb heel veel zin om er in te beginnen - ik ben alleen een beetje bang voor sci-fi omdat ik, wel, nog nooit iets sci-fi-achtig-gerelateerds heb gedaan in dit leven. Wat als ik het niet snap?! etc - In de zomer heb ik echter genoeg tijd om te Googlen, dus deze staat hoog op de prioriteitenlijst. 

The Plot Against America - Philip Roth 
Deze wil ik al langere tijd lezen maar niet in het Engels (potentieel ingewikkelde boeken lees ik liever in het Nederlands) en laatst kwam ik hem tegen op mijn favoriete boekenmarkt voor de schamele prijs van 4 euro.

Another Day of Life - Ryszard Kapuscinski 
Een tijdje terug zag ik de film over dit boek (grote aanrader, toffe combinatie van documentaire en animatie), en in een opwelling bestelde ik het boek op Bol.com. (Niet doen Sjoukje, support your local bookstore, ik weet het, ik weet het).  

La Superba - Ilja Leonard Pfeijffer 
Ik zou me groot fan van Ilja Leonard Pfeijffer willen noemen omdat ik Peachez, een romance heerlijk vond en Grand Hotel Europa ook goed - maar dat kan ik niet voordat ik La Superba heb gelezen. Ook deze wacht al weken op me. 

The Goldfinch - Donna Tartt 
Kennen jullie de website worldofbooks.com? Dit is een site waar je heel goedkoop Engelstalige boeken kunt bestellen. (non-spon, was het maar zo'n feest, waarom zeg ik dit eigenijk?) In ieder geval, wanneer ik een beetje aangeschoten maar niet dronken thuiskom ga ik altijd op worldofbooks.com rondneuzen, en soms bestel ik in aangeschoten staat boeken. The Goldfinch was er zo Ć©Ć©n. Ik zag het vaker voorbij komen bij mijn Goodreads-vrienden en ik kende de cover en ik dacht vast en zeker het te mĆ³Ć©ten lezen, tot een week later een vuistdik boek in mijn brievenbus verscheen. Nu ligt het stof te happen in de kast. Ik luister het nu als audioboek, maar ik weet nog niet wat ik daarvan vind. (Vooral omdat het 32 uur duurt!) (!) 

Herland - Charlotte Perkins Gilman 
Nog zo'n boek dat ik aanschafte voor de kaft, maar dat thuis verdween tussen al het andere moois.

De speler - Dostojevski 
Dit boek ligt klaar om te lezen - als aanrader van een vriendinnetje dat ik bijzonder goed vertrouw op het gebied van boekaanraders - dus ik ben erg benieuwd.

---

Dat waren de boeken die ik al heb. Op naar de boeken die ik niet heb en zal aanschaffen of lenen.

Visser - Rob van Essen 
De goede zoon was top. Top. Top. Top. 'Visser' is een ander boek van Van Essen dat heel goed schijnt te zijn, dus ik kan niet wachten. De meeste mensen (of, in ieder geval, dit praat ik na van mijn favoriete podcast BoekenFM) komen het tegen op een boekenmarkt voor 1 euro, dus hier wacht ik ook nog op.

Welkom in het Rijk der Zieken - Hanna Bervoets 
Ik ben heel gevoelig voor mooie kaften. Ik weet het, ik weet het, mag niet, blabla, maar deze kaft trok me zo bijzonder erg dat ik het wel moet lezen.

Bonita Avenue - Peter Buwalda 
Otmars Zonen is een boek dat al langer op mijn semi-lijst staat maar dat ik niet wil lezen voor ik dit boek uit heb.

Een van de drie seizoensboeken van Ali Smith
Ken je de boeken, Autumn, Spring, Winter (?), van Ali Smith? Ik heb er ooit een podcast over geluisterd maar ik ben zo benieuwd naar waar deze boeken nu eigenlijk over gaan - ik hoor van alles, de Brexit, grote leeftijdsverschillen, verder echt geen flauw idee - dus binnenkort ga ik er eens aan beginnen.

The Paris Review
Niet echt een boek! Ik weet het! Maar wel een tijdschrift dat te koop is voor 20 euro en dat ik niet over mijn hart zal verkrijgen om te kopen, mits ik een mega financiƫle meevaller meemaak, want hallelujah. Maar toch.

Identiteit - Milan Kundera 
Ik las een paar dagen geleden The Unbearable Lightness of Being uit, van dezelfde auteur - Identiteit schafte ik voor een paar euro aan op een boekenmarktje.

---

Okay, dat zijn 15 boeken die ik (soort van) concreet wil lezen. Nog 6 te gaan. Omdat ik mezelf niet te zeer wil limiteren deze zomer, noem ik hier 6 auteurs waar ik nog iets van wil lezen, en snel in de bieb zal opzoeken om iets willekeurigs van te lenen.

A.F.Th van der Heijden 
Vorige zomer las ik Tonio. Dat vond ik een prachtig boek dat me keer op keer kippenvel opleverde - ik heb nog nooit iets anders van hem gelezen.

NiƱa Weijers
De consequenties ligt bij mijn ouders op mij te wachten - ik kreeg het ooit gratis, maar nam nooit de moeite het te lezen (o o o). Nu is Kamers antikamers uit, vandaag geloof ik, en wil ik het eerste boek wel graag lezen voor ik eventueel aan het tweede begin.

Houellebecq
Vorige maand las ik Serotonine en Elementaire deeltjes vlak achter elkaar uit. Omdat ik toen wel weer even genoeg Houellebecq had gehad bracht ik Onderworpen terug naar de bieb, maar over een tijdje wil ik me ook wagen aan zijn andere boeken.

Richard Powers
Lang geleden las ik The Overstory van deze auteur uit en dat was zo'n bijzonder boek - ik ben benieuwd naar zijn andere werken.

Hermann Hesse
Eerder dit jaar genoot ik zĆ³ van Narziss en Goldmund. Ook Siddharta las ik, en dat vond ik minder. Steppenwolf ligt te wachten in mijn boekenkast - maar mijn mening over al deze boeken verschilt zo dat ik mijn kennis van zijn oeuvre eigenlijk wil uitbreiden.


---

Okay. Genoeg te doen dus deze zomer. Ik zal vast en zeker niet al deze boeken uitlezen - meestal lees ik niet gepland of gestructureerd en wacht ik op aanraders en spontane vondsten - maar ik ben benieuwd hoeveel ik straks kan afvinken en hoe productief deze zomer zal zijn.

Veel leesplezier deze zomer, lieve lezers!

(O ja! En meer korte verhalen! Maar dat komt een andere keer.) 

De eerste keer Houellebecq: Serotonine en Elementaire deeltjes

Ik had tot ongeveer twee weken geleden nog nooit iets van Houellebecq gelezen. Dat is niet heel erg, er zijn heel veel auteurs die ik zou moeten kennen maar zonder directe reden vermijd - maar ik wist zeker dat ik Houellebecq fantastisch of vreselijk zou vinden.

Serotonine

"Mijn overtuigingen zijn beperkt, maar wel intens. Ik geloof in de mogelijkheden van het speciale koninkrijk. Ik geloof in de liefde,' schreef Michel Houellebecq onlangs.

De depressieve verteller van Serotonine zou het daar zonder voorbehoud mee eens zijn. Zijn verhaal vindt plaats in een Frankrijk dat zijn tradities aan het verkwanselen is, zijn steden ontdoet van hun charme en zijn platteland verwoest tot de volksopstand erop volgt. Hij vertelt over zijn leven als landbouwingenieur, zijn vriendschap met een boer van adel (een onvergetelijk personage – zijn dubbelganger in spiegelbeeld), over het falen van hun jeugdige idealen, de misschien wel dwaze hoop een verloren vrouw terug te vinden.

Deze roman over de puinhopen van een wereld zonder goedheid, zonder solidariteit, met onbeheersbaar geworden veranderingen, is ook een roman over wroeging en spijt. "Niemand in het Westen zal nog gelukkig zijn.'


Elementaire deeltjes 

Twee halfbroers, Bruno, de seksverslaafde leraar Frans die wanhopig op zoek is naar liefde; Michel, de contactgestoorde wetenschapper die in zijn werk de basis legt voor een nieuwe, op liefde voorgeprogrammeerde mens. Samen verpersoonlijken zij het echec van het westerse individualisme, waarvan Michel Houellebecq de pijnpunten blootlegt in een wrangkomische zedenschets die voor alles een noodroep is: een noodroep om liefde.



Recensie: De goede zoon van Rob van Essen

In "De goede zoon" trekt Rob van Essen de lezer een omgeving in die dystopische trekken vertoont en tegelijk angstaanjagend herkenbaar is. In een wereld waar invoering van het basisinkomen heeft gezorgd voor lethargie en stijgend museumbezoek reizen twee mannen af naar het zuiden met een geheime opdracht. De een kent het echte doel van de reis. De ander heeft net zijn moeder begraven. Samen gaan ze op zoek naar verlossing en vergetelheid, bijgestaan door ironische robots en praatgrage zelfrijdende auto's. De goede zoon is niet alleen een meeslepend verslag van een tocht door een labyrint vol vreemde gebeurtenissen, maar ook een verrassend autobiografische roman over een zoon die de balans opmaakt na de dood van zijn moeder.

3 in 1: De gevleugelde, Leerschool, Brieven aan Koos

De boeken volgen elkaar dit jaar in rap tempo op. Ik lees meer dan dat ik tijd heb om te recenseren, maar omdat ik over deze drie boeken toch iets wil zeggen combineer ik ze voor Ć©Ć©n keer tot drie-in-een-recensie.


Recensie: Laura H. van Thomas Rueb

Ongelofelijk maar waar: in de zomer van 2016 wordt even buiten het kalifaat van Islamitische Staat een jonge vrouw aangetroffen, rennend door de woestijn, met twee kleine kinderen aan haar arm. Ze heet Laura, is 20 jaar oud en komt uit ‘Sweet Lake City’. Ze is ontsnapt. Ze huilt. Ze wil naar huis, terug naar Zoetermeer. Haar vader zet een reddingsactie op touw, met hulp van schimmige privĆ©militairen. Op Schiphol wordt Laura echter direct gearresteerd. Ze zou gestuurd zijn met een opdracht om een aanslag te plegen namens IS, zo vermoedt het Openbaar Ministerie. En waar is Ibrahim, de knappe jihadist uit Alkmaar voor wie ze alles opgaf? Laura uit Zoetermeer wordt Laura H. op de terroristenafdeling in Vught: de eerste vrouw die vanuit het kalifaat terugkeerde naar Nederland — rĆ©cht in het oog van een mediastorm.


Recensie: Narziss en Goldmund van Herman Hesse

Het verhaal over de confrontatie van de intellectuele asceet Narziss en de artistieke gevoelsmens Goldmund speelt zich af in de middeleeuwen. Narziss maakt Goldmund duidelijk dat hij niet geschikt is voor het leven in een klooster. Goldmund trekt de wijde wereld in, leidt een bewogen liefdesleven en wordt beeldhouwer. Het avontuur blijft hem echter lokken. Wanneer hij in hachelijke omstandigheden verzeild raakt, duikt Narziss op...'Narziss & Goldmund' is een kunstenaarsroman over het conflict tussen geest en lichaam, ascese en zinnelijkheid, logos en eros.

Fijne podcasts, onder andere over boeken (#1)

Podcasts zijn voor mij de ontdekking van de eeuw - ik luister ze wanneer ik kook, fiets, in de tram zit, eigenlijk op ieder moment waartoe een fysieke krant niet heeft kunnen doordringen, om logische redenen - soms hebben ze met boeken te maken, vaker niet, omdat ik meer interesses heb, maar vooral omdat ik anders heel hebberig word en iedere dag wel een reden vind om een nieuw boek aan te schaffen.


Grand Hotel Europa in De Balie

(...een mini-recensie van deze avond, en een mini-recensie van het boek door Ilja Leonard Pfeijffer) 

‘De toekomst van Europa is het Europa dat nu al een realiteit is. Europa is het recreatiegebied voor de rest van de wereld,’ zegt een van de personages in Grand Hotel Europa. Het is – overdrachtelijk – ook een zelfdiagnose. Alle personages in deze roman zitten immers op verschillende manieren vast aan hun verleden. Voor toekomst is geen plek meer. Het Avondland is vergrijsd en improductief. Geschiedenis is het voornaamste dat Europa nog te bieden heeft. En geschiedenis trekt toerisme. Maar dit verontrustende en au fond weemoedige gegeven krijgt in Grand Hotel Europa zijn beslag in een wervelende en hilarische roman met een tragische liefdesgeschiedenis als hoofdmoot.




Recensie: Normal People - Sally Rooney

Marianne en Connell groeien op in hetzelfde stadje in landelijk Ierland. Dat is de enige overeenkomst; ze bevinden zich in verschillende werelden die slechts overlappen wanneer de moeder van Connell het huis van Marianne schoonmaakt.
Als ze beiden naar het prestigieuze Trinity College in Dublin gaan, blijkt dat zich door de jaren heen een band heeft gevormd die nog lang stand zal houden.


Recensie: Conversations with Friends - Sally Rooney

Frances is 21 jaar oud, koel en observerend. Ze studeert en doet samen met haar beste vriendin Bobbi aan poetryslams in Dublin, waar ze gespot worden door journalist Melissa. Frances raakt tegen wil en dank onder de indruk van haar en haar echtgenoot Nick, die nooit echt is doorgebroken als acteur. Wat aan het begin een onschuldige flirt lijkt, groeit al snel uit tot een vreemd soort intimiteit. Frances probeert haar leven geordend te houden, maar haar relaties ontsnappen steeds meer aan haar greep. Dan probeert ze iets radicaals: van moment tot moment leven.




Recensie: Asymmetry - Lisa Halliday

Lisa Halliday licht in haar roman "Asymmetrie' de wanverhoudingen van onze huidige tijd uit en rekt de grenzen van fictie tot het uiterste op. New York, 2003. Alice, een jonge redacteur met schrijfambities, krijgt een verhouding met Ezra Blazer, een wereldberoemde, veel oudere schrijver. Heathrow Airport, 2008. Amar, een Irakees-Amerikaanse econoom die onderweg is naar zijn broer in Koerdistan, wordt vastgehouden en brengt het laatste weekend van het jaar door in het niemandsland achter de douane. De subtiele connecties tussen deze personages, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, worden langzamerhand onthuld in deze speelse, tedere debuutroman. The New Yorker sprak van een literair fenomeen, en noemde de roman betoverend. In 2017 ontving ze een Whiting Award voor fictie.

Tien tips om meer te lezen

Allereerst wil ik beginnen door te zeggen dat ik me er bewust van ben dat er waarschijnlijk al honderdduizend van dit soort artikelen bestaan. Als je willekeurige personen vraagt wat ze meer willen doen, kan ik garanderen dat 'lezen' (en 'genieten', en 'sporten' ;-)) hoog in de lijsten zullen staan. De laatste tijd krijg ik echter regelmatig de vraag hoe ik het voor elkaar krijg om zoveel tijd vrij te maken voor mijn geliefde boeken. Het leek me leuk om een stuk te tikken over hoe ik zo veel mogelijk minuten aan pagina's in mijn dag weet te proppen. 


Illustratie: Inge van www.dingenvaninge.nl 

Recensie: Peachez, een romance - Ilja Leonard Pfeijffer

Voor Peachez, een romance heeft Ilja Leonard Pfeijffer zich gebaseerd op een waargebeurd verhaal: dat van een professor in Amerika die verliefd wordt op een fotomodel dat hij surfend op het internet leert kennen en voor wie hij een alles overstijgende liefde gaat koesteren die zijn leven overhoop haalt. Uiteindelijk blijkt zijn liefde te zijn gegrond op een fantasie. Maar geldt dat niet in wezen voor alle liefdesrelaties?


Uitgever
De Arbeiderspers

Hoe ik het vond
Op bol.com, soms is het zo simpel. Ik las nooit eerder iets van Pfeijffer. Dit verhaal sprak mij aan door het fictieve schrijven vanuit de gevangenis (misschien zoek ik nog steeds reden om Lolita niet uit te hoeven lezen), en het feit dat het gebaseerd werd op een waargebeurd verhaal.

Wat ik ervan vond
De eerste pagina is er direct al Ć©Ć©n die ik liet lezen aan iedereen die maar een beetje geĆÆnteresseerd leek. Hij zet de toon voor het hele boek: die van een naĆÆeve, hopeloos verliefde professor die in fantastische literaire volzinnen schrijft over zijn online liefde. Het verhaal is een moderne catfish voor professionals maar leest als een klein sprookje. Pfeijffer baseerde dit boek op een verhaal van de New York Times en dit voegt veel toe: weten dat iets grotendeels ‘echt’ is gebeurd versterkt de geloofwaardigheid, iets wat dit verhaal wel nodig had. Het gaat naar mijn idee dan ook niet per se om de verhaallijn maar meer om de mooie zinnen die Pfeijffer weet te formuleren - iedere pagina is een cadeautje. Uiteindelijk blijft vooral de boodschap die hij meegeeft hangen: liefde is in alle gevallen gebaseerd op niet heel veel mĆ©Ć©r dan onze eigen ideeĆ«n erover.

Mooie quotes 
Sla dit boek open op een willekeurige pagina en je vindt er minstens twee. Ondanks dat toch een greep uit mijn onderstreepfestijn...

P.61: 'Maar het hele leven overkwam mij voor het eerst in mijn leven [...].' 
P.68: 'Zelfs Rome heb ik nooit willen zien, omdat ik het al kende uit de talloze geschriften en omdat de werkelijkheid alleen maar kon tegenvallen ten opzichte van het volmaakt werkelijke beeld dat ik van haar had gevormd.' 
P.169: 'Het is niet Gods schuld dat Hij niet bestaat. [...] Het is niet God die onze levens verrijkt, maar ons geloof in hem.'

De laatste passage is het opzoeken waard; hier maakt Pfeijffer een fantastische vergelijking van geloof en liefde en hoe deze beiden in stand worden gehouden door onze fantasie en wil om te geloven. 

Eindoordeel *****


Recensie: The Overstory - Richard Powers

‘Tot in de hemel’ van Richard Powers is het verhaal van negen mensen die de wereld van de bomen leren zien – en horen. Een laadmeester bij de Amerikaanse luchtmacht die tijdens de Vietnamoorlog gered wordt door een bodhiboom, een verguisde wetenschapster die bomen met elkaar hoort communiceren, een kunstenaar met een bijzondere verzameling foto’s van een bedreigde kastanjesoort: deze drie, en nog zes anderen, allen onbekenden van elkaar, zullen op verschillende manieren betrokken raken bij een laatste, heftige verzetsdaad om de resterende paar hectare oerwoud van het Noord-Amerikaanse continent van de ondergang te redden.



Ik las dit boek in het…
Engels

Uitgever
W.W. Norton & Company

Hoe ik het vond
Dit boek stond al een tijd op mijn lijstje, ik weet niet meer waar ik het in eerste instantie vond maar ik nam me voor het aan te schaffen zodra ik het tegen zou komen. Op een gegeven moment liep ik met een verse boekenbon door de Scheltema en schreeuwde de hysterische kaft mijn naam - en zo geschiedde.

Wat ik ervan vond
Powers’ boek ontvouwt zich op een manier die ik nog niet eerder tegenkwam. De eerste helft bestaat uit negen korte verhalen, variĆ«rend van een geschiedenis van de familie Hoel tot een kort stukje over een wilde student die zichzelf elektrocuteert. De onderwerpen en lengtes lopen ver uiteen maar een overeenkomst is het steeds terugkerende thema van de boom.

Het korte verhalen-gedeelte
Het lezen van korte verhalen is prettig: een snel verhaaltje voor het slapengaan, een tekst die je ook uit kunt lezen in de trein. Het eerste gedeelte van dit boek was om die reden ook fijn. Powers stelt heel veel personages voor: sommigen sterven dramatisch, verdrietig - maar er blijft er altijd op zijn minst Ć©Ć©n over. Ook heeft ieder verhaal op de een of andere manier met bomen of natuur te maken.

‘Trunk’, ‘Crown’, en ‘Seed’
Waarom Powers de karakters in het eerste gedeelte van het boek introduceert wordt duidelijk in de gedeeltes Trunk, Crown, en Seed. Hier ontmoeten personages elkaar, worden ze verliefd, breken ze harten, redden ze de natuur en worden ze gearresteerd - er gebeurt simpelweg heel veel. Dat is ook waar dit boek een klein beetje de mist in gaat: zoveel verhaallijnen ontvouwen zich dat ze af en toe in de knoop raken, dat het om de paar pagina's nodig is om even terug te bladeren naar de indexpagina. Dat was prima geweest, als het nut van de vele verhaallijnen duidelijk was gebleken. Voor mij gebeurde er echter te veel en was het krachtiger geweest met minder. De hoeveelheid details is overweldigend, en niet altijd op de goede manier.

Wat wel bijzonder is aan dit boek is dat Powers je forceert om rustig te lezen. Hij schrijft pagina's lang over bomen, natuur, alles wat er in leeft - en dan gebeurt er weer iets spannends en snels dat je haast mist door de intense omschrijvingen. De boodschap is wel duidelijk: bomen zijn grootser dan we denken, de mens is nietiger dan we hopen.

Gedurende het hele boek verwonderde ik me over wat het einde zou zijn. Het stelt niet teleur. In een pagina of tien relativeert Powers het hele leven, zet hij krachtig neer dat onze relatief jonge mensheid in een fractie van tijd de aarde opmaakt, uitput. Dit is dan voor mij ook het mooiste van het boek: de honderden personages die een pagina later niet meer bestaan waren overbodig, het verhaal staat ook zonder gevoelige omwegen. De vele personages laten echter op hun eigen manier ook weer zien hoe klein de mens is, hoe weinig we er in feite toe doen vergeleken met de aarde.

Concluderend stelde het boek niet teleur. Het was duidelijk dat het een doorheenploeterboek zou worden; ik heb flink onderstreept, herlezen, teruggebladerd. De hoeveelheid detail is krankzinnig en soms net iets te veel; maar met een mooie boodschap als deze doet dat haast niet af aan het geheel. Dit is Ć©Ć©n van de boeken waar je misschien minder van geniet tijdens het lezen, maar uiteindelijk dichtklapt met een voldaan gevoel en toch wel fijne herinneringen.

Fijne quotes
(Veel. Heel veel. Hier een kleine selectie...)

P.199: '[...] where she and her father liked to sit on summer nights and listen to what other people called silence.' 

P.500: The next day dawns. The sun rises so slowly that even the birds forget there was ever anything else but dawn. 

P.423: 'In a world of perfect utility, we, too, will be forced to vanish.'



Eindoordeel ****,5


Recensie: Drift - Bregje Hofstede

Een jonge vrouw trouwt met haar jeugdliefde. Op een winternacht verlaat ze hem en neemt alleen haar dagboeken mee. Die vrouw ben ik. Die nacht is nu. Alles ervoor en erna is een verhaal.

Drift is een onverbloemd verhaal over iemand die wegloopt van huis omdat ze jarenlang wegliep van zichzelf. Over hoe overweldigend een eerste liefde is. En hoe elk liefdesverhaal uiteindelijk draait om bedrog. 



Uitgever
Das Mag (<3 das mag)


Hoe ik het vond
Ik kende de naam Bregje Hofstede van De Correspondent en Das Mag. Beide media vind ik onwijs tof dus dit boek moest ook wel tof zijn, was mijn beredenering. Ik schafte het aan bij Athenaeum, denk ik, of Scheltema, maar in ieder geval een van deze twee.

Wat ik ervan vond
Ik las dit bijna vierhonderd pagina’s tellende boek in ongeveer vier dagen uit. Onderuitgezakt op de bank, in bed, in de metro (hier lees ik normaal nooit!) - ik kon het niet wegleggen. Ik denk dat dit boek om een vreemde reden voor veel mensen voelt als het boek dat precies op het goede moment komt: luchtig maar toch gevoelig. Het gaat over het liefdesverdriet van een ander en een stapje uit je eigen persoon op zo een geloofwaardige manier is altijd waardevol. Ik genoot van begin tot eind - en ik denk dat de beste samenvatting van dit boek is dat ik vooral heel veel vĆ³elde. Het is een verhaal over intense liefde en hoe dit ook niet altijd goed werkt, over kracht van het samenzijn maar ook van de eenzaamheid, een ode aan alles dat je traanbuizen iets meer doet tintelen.

Het had ook wat minder positieve puntjes, maar dat hoort bij ieder fijn boek. Ergens op Goodreads las ik dat een medelezer het gevoel had dat Hofstede beter haar liefdesverdriet had kunnen verwerken voor ze dit boek schreef. Nadat ik dit las spookte het af en toe door mijn hoofd, op momenten dat het boek een beetje eenzijdig werd, begon te voelen als een snauw naar de ex die wel echt bestaat - maar het schrijven an sich is ook een respectabele therapie dus op een gegeven moment vond ik het minder storend. Het paste bij het boek, had dit ontbroken was het statischer geweest, minder alsof je iemand anders dagboek leest op een zolderkamer op een zondagmiddag.


Mooie quotes
O o o, genoeg. Ik geloof dat ik mijn potlood pas op het midden van de rit vond, maar hier wat ik terug kon vinden…

P.157: 'Dat ik niet kon slapen, denk ik als ik dit lees, was misschien omdat ik het niet durfde.' 

P.116: '[...] het leek me minder pijnlijk om te falen in wat ik niet probeerde.' 

P.278: 'En ik zag voor me dat er altijd iemand zou zijn om tegen te zeggen: 'Zie je hoe het stof danst in die bundel van zonlicht?' En dat het antwoord niet zou luiden: 'We moeten weer eens schoonmaken.''

Eindoordeel *****

Recensie: Twee vrouwen - Harry Mulisch

'Als je je altijd een dochter voelt, is er maar Ć©Ć©n manier om van je moeder af te komen, en dat is door zelf moeder te worden.'

In 1975 verraste Harry Mulisch zijn publiek met een ogenschijnlijk traditioneel vertelde roman over de liefde tussen een gescheiden kunsthistorica en een jong meisje. Maar Twee vrouwen vertoont ook parallellen met de Oedipus- en Orpheus-mythen en loopt af als een klassiek noodlotsdrama.



Uitgever
De Bezige Bij

Hoe ik het boek vond
Ik was voor laatst snel een pakketje ophalen toen ik langs de openbare boekenwisselkast aan de Weesperzijde reed. Ondanks dat ik geen teruggeefboek bij me had nam ik een snel kijkje. Meestal staat er niets spannends tussen, maar ik las nog nooit eerder iets van Mulisch dus ik wilde het graag proberen.

Wat ik ervan vond
Hmmmmmm.


Op de kaft van dit boek staat dat dit het boek is dat je niet slechts leest, maar dat je er ook 'met anderen over praat'. Het biedt volop 'stof tot discussie over liefde, homoseksualiteit, man-vrouwverhoudingen'... et cetera. Niet per se, voor mij. Het kan er mee te maken hebben dat het werd geschreven in 1975 en er in 45 (!) jaar andere discussieonderwerpen zijn opgekomen dan homoseksualiteit; maar zelfs als ik dit niet meetel vond ik het geen bijzonder spraakmakend boek.
Het boek gaat over een vrouw die een meisje tegenkomt op straat, mee naar huis neemt, en direct uitnodigt om bij haar te komen wonen. Ze raken verwikkeld in een liefdesrelatie. Het wordt niet tegen de ouders van Sylvia, het jonge vriendinnetje van de hoofdpersoon Laura, verteld. In plaats hiervan pretendeert Laura een zoon te hebben - Thomas - bij wie Sylvia intrekt. De setting waarin het verhaal verteld wordt is de verleden tijd in een terugblikvorm: Laura’s moeder is overleden en ze racet op het moment van schrijven naar het zuiden, waar haar moeder de laatste jaren van haar leven doorbracht. Gedurende deze reis herinnert ze zich de voorgaande gebeurtenissen. Ook de ex-man van Laura komt aan bod, en op de laatste paar pagina’s gebeuren er nog allemaal spannende dingen.

Het is een ingewikkeld uitgelegd doch simpel verhaal. Het was een prima boekje, maar ik heb er niet echt van genoten. Misschien is het omdat ik het snel heb gelezen, onder mijn bureautje, op stage; misschien omdat ik niet zo graag naar achterliggende mythes en verhalen op zoek ga als het me niet helemaal duidelijk is hoe. Ook was het me af en toe te overdreven: ik geloofde niet echt in de liefde tussen Laura en Sylvia, wat in een sterk thematisch boekje als dit wel behoorlijk belangrijk is. Het einde was bijzonder dramatisch maar ook dit 'voelde' ik niet helemaal - al met al een boekje dat emotioneel poogt te zijn maar me niet raakte. 

Mocht je het ooit tegenkomen in een kast waar je het gratis kunt pakken neem het vooral - het is een prima 'overgangsboekje', tussen het ene fantastische werk en het andere in - meer dan dat is het echter niet.

(Ik heb verder nog nooit iets van Mulisch gelezen. Nee, ook niet De ontdekking van de hemel of andere vergelijkbare werken. Ik ben erg benieuwd naar Het stenen bruidsbed omdat dit een aanrader was van een mede-boekenclubbijwoner, dit hoop ik te vinden op een boekenmarktje.)

Mooie quotes
P.62: '[...] Daarbij voelde hij zich gesteund door het oudste verhaal van de mensheid, het Gilgamesh Epos, waarin ook een man zijn vriend gaat zoeken in de onderwereld. 'Zullen we daar heengaan?', vroeg ik aan Sylvia. Misschien, dacht ik, leverde het stuk iets op dat vorm kon geven aan de toestand, waarin wij zelf verzeild waren geraakt; misschien konden wij achteraf over dat stuk spreken, terwijl wij het in werkelijkheid over onszelf hadden. Op die manier kon het dan in bedwang worden gehouden.' 

Eindoordeel **

Recensie: In Cold Blood - Truman Capote

In november 1959 leest Truman Capote in The New York Times een bericht over het boerengezin Clutter in Holocomb, Kansas, dat bruut uitgemoord wordt door twee jonge criminelen. Hij stort zich op de zaak en besluit deze tot het onderwerp te maken van een roman. Zes jaar lang doet hij onderzoek, hij interviewt alle betrokkenen en begeleidt de moordenaars tijdens hun laatste gang naar hun executie op 14 april 1965. In koelen bloede is de magistrale reconstructie van een gruwelijke moordzaak, waarin Capote de kunst van de romanschrijver paart aan de techniek van de journalist. Met de publicatie in 1965 van dit overrompelende boek was een nieuw literair genre geboren: de non-fictie-roman, ook wel faction geheten. In koelen bloede is zinloos geweld avant la lettre. 



Gelezen in het...
...Engels.

Uitgever
Random House

Hoe ik het boek vond
Marie (een goed vriendinnetje) en ik dronken koffie en natuurlijkerwijs vloeide ons gesprek naar Ć©Ć©n van onze favoriete onderwerpen, boeken. Ze was laaiend over dit boek en op het moment dat anderen mij iets aanraden met zo’n groot enthousiasme wil ik het eigenlijk sowieso lezen: het is maar af en toe dat een getipt boek echt teleurstelt. We wandelden naar Athenaeum, ik kocht het, en zo geschiedde. 

Wat ik ervan vond 
Het was in eerste instantie lastig om in het boek te komen: ik verwachtte er wel veel van maar na een pagina of tien was me nog niet helemaal duidelijk wat er nu zo goed aan was. Dat veranderde snel. 

Wat bijzonder is aan dit boek is dat het niet echt fictie is, maar ook niet echt non-fictie. Het is gebaseerd op feiten, maar Capote citeert gesprekken die hij niet heeft kunnen horen. Hij creĆ«erde echter wel een geloofwaardige en krachtige weergave van de gebeurtenissen. Voor je het boek gaat lezen weet je al dat een onschuldige familie op gruwelijke manier wordt vermoord, dit neemt echter niets van de spanning weg. Af en toe heb je hetzelfde als in een film die op feiten is gebaseerd: het stemmetje in je achterhoofd dat roept dat het geen verzinsel is, speelt ook voor zeker twintig procent mee in je ernstbeleving. Het boek leest niet als een thriller, meer als een bijzonder uitgebreid achtergrondverhaal dat stukjes criminologie, psychologie, en gezellig gekwebbel meeneemt. 

Capote heeft vanuit verschillende hoeken kritiek gekregen op dit boek. Het zou sensatiebelust zijn, zonder daadwerkelijke interesse in de moordenaars na het schrijven gepubliceerd zijn, en ondanks dat het boek gebaseerd is op echte gebeurtenissen vinden er gesprekken plaats waar hij niets van heeft kunnen meekrijgen. Zelfs wanneer je deze beschuldigingen in je achterhoofd houdt is het een bijzonder boek dat de grens tussen feit en fictie op een interessante manier bevraagt. 

Mocht je dit boek ooit tegenkomen op een boekenplank of in een bieb - neem het dan vooral mee. Ik las zelf nog nooit andere boeken van Capote, maar bijvoorbeeld Breakfast at Tiffany's staat nu hoog op mijn lijstje. 

Mooie quotes 
Het is lastig om in dit boek te strepen aangezien het niet geschreven was om mooie levenslessen in krachtige zinnen te bundelen; desalniettemin vond ik fijne stukjes. 

P.54-55: 'Tonight, having dried and brushed her hair and bound it in a gauzy bandana, she set out the clothes she intended to wear to church the next morning: nylons, black pumps, a red velveteen dress - her prettiest, which she herself had made. It was the dress in which she was to be buried.' 

P.239: 'Duntz asked Smith. 'Added up, how much money did you get from Clutters?' - 'Between forty and fifty dollars.'

P.179: '[...] and she was afraid of drink - yet she drank.' 

Eindoordeel *****

De boekenblog

Wel wel wel - welkom op mijn blog. Als je hier komt via Bloglovin': het klopt, dit was ongeveer vier jaar lang een Engelstalige lifestyeblog. Net verwijderde ik, met toch wel een klein steekje in mijn hart, alle 240 posts. Het doet een beetje pijn, maar stiekem is het ook wel een - toepasselijk - hoofdstuk dat ik achter me wil laten. Het is tijd voor iets nieuws, iets waar ik wel passie voor heb, namelijk mijn geliefde boeken.

Dit internetplekje, www.lemontierres.com, heb ik omgedoopt tot mijn boekenblog. Vanaf nu kun je hier recensies en ander hopelijk leuks vinden. 

Ik tik ook nog stukjes voor www.lemontierres.nl, deze wel punt-nl maar evengoed gewoon in het Nederlands.

Snap je het nog? Ik ook niet helemaal, maar ach.

Mocht je ideeƫn of wat dan ook hebben, stuur me een mailtje: sjoukjecroux@gmail.com.

Voor nu, welkom en veel leesplezier; on- en offline;

Sjoukje


 

zoek!