Lisa Halliday licht in haar roman "Asymmetrie' de wanverhoudingen van onze huidige tijd uit en rekt de grenzen van fictie tot het uiterste op. New York, 2003. Alice, een jonge redacteur met schrijfambities, krijgt een verhouding met Ezra Blazer, een wereldberoemde, veel oudere schrijver. Heathrow Airport, 2008. Amar, een Irakees-Amerikaanse econoom die onderweg is naar zijn broer in Koerdistan, wordt vastgehouden en brengt het laatste weekend van het jaar door in het niemandsland achter de douane. De subtiele connecties tussen deze personages, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, worden langzamerhand onthuld in deze speelse, tedere debuutroman. The New Yorker sprak van een literair fenomeen, en noemde de roman betoverend. In 2017 ontving ze een Whiting Award voor fictie.
Uitgever
Simon & Schuster
Hoe ik het vond
Simon & Schuster
Hoe ik het vond
Bij de Scheltema, op de tafel met bekendere Engelstalige boeken, na een fijne dag.
Wat ik ervan vond
Het boek is geschreven in drie gedeeltes. Deel één heet Folly, en gaat over de relatie tussen de jonge Alice en de oude schrijver Ezra. Het wordt verteld vanuit het perspectief van Alice, waar je niet veel over leert, behalve dat ze wil schrijven, weinig geld heeft, en haar dagen grotendeels slijt bij de oude man.
Deel twee, Madness, beschrijft het verhaal van een Irakees-Amerikaanse man die vast wordt gehouden op een Engels vliegveld. Het hint duidelijk op de nasleep van 9/11 en het is gedurende bepaalde stukken prettig om te lezen, maar het is lastig om een connectie te vinden tussen deel een en twee. Dit nam voor mij een groot deel van het plezier weg. Later blijkt echter dat deel twee een stuk uit het boek is dat Alice in deel een hoopt te gaan schrijven, wat het een gekke boek-in-boekconstructie maakt.
Mocht je een mooi boek zoeken waar persoonlijke verhalen verteld worden die later duidelijk aan elkaar gelinkt worden: lees The Overstory/Tot in de hemel van Richard Powers
Deel drie is veel korter dan de eerste twee delen en dit is een transcript van een interview met Ezra, de schrijver uit het eerste gedeelte, Folly. Het eerdere idee van een eenzame schrijver die vooral gezelschap zoekt grotendeels gecreëerd in het eerste gedeelte wordt hier compleet losgelaten op het moment dat hij avances maakt naar de jongere en getrouwde interviewster.
Het is geen boek waar ik van genoten heb. Omdat het me zo lang duurde de connectie te vinden tussen de twee delen wist ik niet zo goed wat ik nu precies aan het lezen was. Het eind was ook niet heel erg bevredigend. Wel zijn er veel culturele referenties en stukjes uit boeken die het wat actueler en beter in de tijd te plaatsen maken, maar op het moment dat ik de korte stukjes uit andere boeken leuker vind dan het daadwerkelijke boek weet ik dat ik een werk te pakken heb dat niet voor mij gemaakt is.
Ik vond de ideeën achter de losse verhalen mooi, maar ik weet niet wat de verdeling van het boek precies toevoegde. Wel is de titel goed gekozen, deze had ik de hele rit in mijn achterhoofd: de asymmetrische onevenredige verhoudingen tussen de verschillende karakters worden continu onderstreept in de zin dat Alice in deel een ondergeschikt is aan Ezra, en Amar dat in deel twee is aan de samenleving. Dit is een goed punt, maar had ook duidelijk gemaakt kunnen worden zonder de voor mij zinloze verdeling.
Ik sloeg het boek dicht met een redelijk ontevreden gevoel maar het is ook een boek welke een herlezing wellicht goed zou doen. Tot die tijd geef ik het twee sterren.
Eindoordeel **
Geen opmerkingen